Tuwing may General Assembly, kadalasan kaming nakatalaga sa Building F, isang medyo tahimik na gusali, at parang mas kakaiba ang ambiance kumpara sa ibang buildings sa loob ng technohub. Dito nagsimula ang mga kwento... mga bulung-bulungan... at ang mismong karanasang hindi ko kailanman malilimutan.
Mga Bulong at Kwento
Sa simula, puro tsismis lang ang naririnig ko mula sa ilang ka-opisina. May nagsabing:
-
“May bata raw na multo sa 2nd floor ng Building F.”
-
“Parang poltergeist daw... mapaglaro.”
-
“May naririnig daw na keyboard na tumutunog kahit walang tao...”
-
“May mga upuang gumagalaw mag-isa...”
Sa totoo lang, hindi ako madaling maniwala sa mga ganitong kwento. Pero syempre, sa loob ng call center environment, uso talaga ang mga ganitong usapan, lalo na tuwing night shift o kapag down ang system. Para bang pampalipas oras.
Pero isang araw… may nangyari. At mula noon, hindi ko na kayang sabihing “haka-haka” lang ito.
Ang Unang Kakaibang Pakiramdam sa CR ng Building F
Isang umaga noong ikaapat na buwan ng taon, dumalo kami sa isa na namang General Assembly ng QA team. Maaga akong dumating sa Building F, mga alas otso pa lang ng umaga. Dahil wala pang masyadong tao, tahimik ang buong paligid. Halos maririnig mo ang bawat yapak mo sa sahig na tiles, pati ang mahinang ugong ng aircon ay tila may kakaibang tunog sa katahimikan.
Pagkatapos kong pumirma sa attendance sheet, naisipan kong dumaan muna sa male comfort room sa second floor. Wala akong ideya na doon magsisimula ang pinaka-kakaibang karanasan ko sa buong panahon ko sa kumpanya.
Pagpasok ko sa CR, naramdaman ko agad ang malamig na simoy ng hangin. Hindi ito 'yung tipikal na lamig ng aircon, may halong kilabot, parang may nakatingin sa akin mula sa likod. Tahimik ang loob, at mukhang wala pang ibang gumagamit ng CR.
Habang nakatayo ako sa harap ng sink, naghuhugas ng kamay, may narinig akong tumakbong bata. Maliit ang yabag, mabilis. Tak tak tak! Ganito ang tunog ng maliliit na paa sa tiles.
Napalingon ako agad.
Pagtingin ko sa salamin, nakita ko ang isang batang lalaki na nakaputing T-shirt at maong shorts, tumatakbo papasok ng isang cubicle.
“Uy?” nasabi ko sa sarili ko.
Natural, inakala kong anak ng isa sa mga empleyado. Pero Bakit siya mag-isa? At bakit sa CR ng lalaki? Lumingon ako sa pintuan — walang ibang dumaan. Nakabukas lang ‘yung pinto, walang kasunod.
Lumapit ako sa cubicle kung saan siya pumasok. Sarado ang pintuan. Dahan-dahan kong itinulak ito…
Wala.
Walang tao. Walang bata. Walang bakas ng kahit ano. Pero naroon pa rin ang malamig na pakiramdam — ‘yung tipong bumabakat sa balat ang kilabot. Parang may tumingin sa likod ng batok mo kahit wala kang kasamang iba.
Napatigil ako. Nanigas ang katawan ko.
Hindi ako makapaniwala. Wala pang ilang minuto mula noong nakita ko ang bata. Imposibleng makalabas siya nang hindi ko nakita. At ang pintuan? Hindi man lang umalog.
Tumakbo ako palabas ng CR, at bumalik agad sa function room. Hindi ko kinuwento agad sa iba. Baka isipin nilang tinatakot ko lang sila. Pero mula noon, hindi ko na binabalewala ang mga naririnig kong kwento.
Sino ang Batang Ito?
Ayon sa mga veteran agents, matagal na raw ang kwento ng batang ito. May iba’t ibang bersyon, pero may ilang common details:
-
Lalaki, edad walo hanggang sampu.
-
Nakaputi.
-
Mapaglaro - mahilig magpatunog ng keyboard, magbukas ng CR door, magpatay-sindi ng ilaw.
Minsan daw, nag-a-appear siya sa reflection ng salamin, pero paglingon mo, wala. May isang supervisor na nagsabing may naramdaman siyang humawak sa laylayan ng pants niya habang nasa pantry. Paglingon niya, walang tao.
May nagsabing “poltergeist” daw ang bata. Ibig sabihin, isang uri ng multo na kayang magmanipula ng physical objects, kaya raw minsan gumagalaw ang silya sa mga unoccupied na stations, o kaya may keyboard na nagta-type kahit walang nakaupo.
Saan Galing ang Batang Ito?
Sa bawat misteryosong nilalang, parating may tanong:
“Saan siya galing?”
“Bakit siya nagpapakita?”
“Ano ang gusto niyang sabihin?”
Mula sa mga napag-alaman ko sa ilang kasamahan, at sa ilang pananaliksik na ginawa ko na rin sa paligid ng UP Technohub, may mga lumutang na posibleng dahilan kung bakit tila may multong bata sa Building F.
Mula sa Luma, Patungong Makabago
Ayon sa isang janitor na matagal nang nagtatrabaho sa compound mula pa raw nung sinisimulan pa lang itayo ang mga gusali, may ilang parte ng lupa sa Technohub na dating bakanteng lote na ginagamit ng mga informal settlers at mga barong-barong. May mga pamilya raw na dating nanirahan doon, bago pa ito bilhin ng gobyerno at gawing IT park.
May isang tsismis na isang batang lalaki ang naaksidente sa lugar habang naglalaro. Tumakbo raw ito sa isang truck, at nasagasaan sa mismong lugar na ngayon ay bahagi ng Building F. Hindi na raw natagpuan ang buong katawan, ayon sa kwento ng ilang matatanda na nakausap ng janitor.
Tila hindi man ito dokumentado, maraming naniniwala. At kung totoo man ito… baka ito nga ang batang gumagala ngayon.
Isang Multong Naiwan Dahil sa Biglang Kamatayan
May paniniwala ang ilan sa mga matatanda sa Visayas at Mindanao — kapag ang isang kaluluwa ay namatay sa marahas, biglaan, o hindi inaasahang paraan, lalo na kung bata, mahirap para sa kaluluwa na maka-akyat.
Ito ay dahil sa:
-
Hindi pa nito lubos na nauunawaan na siya'y patay na
-
Naghahanap pa siya ng pamilya o tagapagtanggol
-
May hindi pa natatapos na “mission” o nararamdaman niyang hindi siya pinakinggan
Ang mga multo ng bata ay kadalasang mapaglaro, pero hindi ibig sabihin ay wala silang dalang mensahe.
Mga Kumpanya sa Technohub na May Kakaibang Karanasan Din
Hindi lang sa Concentrix. May ilan pang kumpanyang naroon sa UP Technohub na may sariling kwento ng kababalaghan:
1. Sa HR Office ng Katabing Gusali
May empleyado sa isang katabing building ang nagsabi na habang inaayos niya ang mga papel sa HR office isang gabi, may batang dumaan sa likod ng salamin ng opisina. Nang tingnan niya ito, wala namang bata na pumasok. Wala rin naman daw visitors that day. Wala rin CCTV malfunction. Pero sa playback, may anino ngang dumaan sa glass panel.
2. Sa Elevator ng Building H
Isang babae raw ang sumakay ng elevator bandang alas-nwebe ng gabi. Pagbukas ng pinto sa second floor, may batang lalaki raw na nakatayo, pero hindi sumakay. Nginitian lang siya. Nung napansin niyang parang madungis ang bata, bumaba siya para tanungin kung nawawala ito. Pagbaba niya... wala ang bata. Sarado ang hallway. Walang tao.
3. Pantry na May Sumasamang Lamig
Ilang empleyado ang nagsabing kapag sila lang mag-isa sa pantry, minsan may nararamdaman silang malamig na hangin sa batok, tapos may amoy ng baby powder na hindi nila maipaliwanag.
Ano ang Mensahe ng Multong Ito?
Lagi kong tinatanong ang sarili ko: Ano kaya ang nais ng batang ito?
Hindi siya agresibo. Hindi siya nananakit. Pero nandoon ang presensya. Nandoon ang pakiramdam na hindi ka nag-iisa. Na may nanonood. Minsan ay tila lumalapit. Minsan ay parang gusto lang makisali. Makipaglaro.
May posibilidad bang:
-
Naghahanap siya ng kalinga?
-
Naiwan siya sa pagitan ng dalawang mundo?
-
Nais niyang maalala siya?
Sa bawat keyboard na tumutunog, sa bawat upuang gumagalaw, baka ito ang paraan niya ng pagsigaw:
“Andito ako.”
Personal na Pananaw, at Paano Harapin ang Kakaibang Presensya
Simula nung unang insidente ko sa CR hanggang sa sunod-sunod na kwento ng mga kasamahan ko, unti-unti kong natanggap na ang mundo natin ay hindi lang basta pisikal. May mga bagay tayong hindi nakikita, pero nararamdaman. May mga nilalang na tila nananatili sa gitna ng buhay at kamatayan gaya ng batang multo sa Technohub.
Paano Ko Ito Hinarap
Hindi naging madali para sa akin. Lalo na’t hindi ako mahilig sa horror. Pero imbes na matakot, sinimulan kong manood ng mga dokumentaryo tungkol sa mga multo, magbasa ng tungkol sa mga poltergeist, at pakinggan ang mga kwento ng mga psychic at paranormal expert sa YouTube. Lahat ng ‘yon, para lang maintindihan kung:
-
Totoo ba ang mga ito?
-
Paano sila nabubuhay sa mundo natin?
-
Paano natin sila marerespeto at mapapanatag?
At sa bawat kaalaman na nakuha ko, isa ang laging inuulit:
Hindi lahat ng multo ay masama. Minsan, sila ay naiiwan lang… naghahanap ng tulong o katarungan.
Paano Maaaring Makipag-ugnayan o Magbigay-galang
Maraming nagsasabi na kapag may kakaibang presensya sa isang lugar, huwag mo agad harapin ng galit o takot. Narito ang ilang payong espiritwal mula sa matatanda at sa ilang eksperto:
1. Magdasal
Kung nararamdaman mong may hindi pangkaraniwan, ipanalangin mo ang kaluluwa. Hilingin mong magkaroon siya ng liwanag at makatawid na sa kabilang buhay.
2. Igalang ang Espasyo
Kung hindi mo siya nakikita, pero alam mong naroroon siya, igalang mo ang kanyang presensya. Huwag pagtawanan. Huwag kutyain. Hindi natin alam kung anong dinadala niya.
3. Magsindi ng Kandila
Sa ilang paniniwala, ang pagsisindi ng kandila ay nagsisilbing gabay sa mga nawawalang kaluluwa. Isang senyales na tinatanggap natin sila sa liwanag, hindi bilang banta.
4. Huwag Magsalita ng Masama
Kapag may kakaibang nangyayari, iwasang magsalita ng masama o magbiro nang hindi maganda. Sabi nga ng matatanda: “Ang mga espiritu’y nakikinig.”
Ang Malalim na Tanong - Bakit Sa Building F?
Habang patuloy kong pinagninilayan ang lahat ng ito, isang tanong ang bumabalik-balik sa isip ko:
“Bakit dito? Bakit sa Building F ng lahat ng lugar?”
Posibleng dahil ito ang lugar kung saan siya huling naramdaman. O baka may taong dapat pa siyang makausap. O marahil, ang energy ng lugar puno ng stress, damdamin, pressure, ay isang mabisang daluyan para sa presensya niyang hindi matahimik.
May ilang nagsasabing ang emotional residue ng isang lugar lalo na kung maraming taong nagdaraan, nagdaramdam, umiiyak o nagagalit ay maaaring maka-attract ng mga multo. Ang mga tech hub ay punong-puno ng ganitong klaseng enerhiya.
No comments:
Post a Comment